 |
| Ja - zbierający dla Was materiał |
UWAGA: Pogrążając się w głębokie przestrzenie zwiedzania i konsumowania kultury, pamiętajcie, że na Korfu, jak i na każdej greckiej wyspie, no może z wyjątkiem plastikowego Santorini, gdzie każdy krzaczek i trawniczek jest od linijki perfekcyjnie skrojony (na Santorini nie ma hoteli z wyżywieniem all-inclusive, co ma sprzyjać rozwojowi przedsiębiorców branży gastronomicznej), jednak przede wszystkim: Je, Pije, Tańczy i Tyje!
Pocztówkowy Achilleion
"Być na Korfu i nie zobaczyć Achilleionu, to jak być w Rzymie i nie przejść się do Watykanu" - usłyszałem od egzotycznej Polki urodzonej w Kosowie. Powiedzmy, że to zestawienie mnie przekonało, więc wybrałem się na zwiedzenie letniej rezydencji słynnej Sissi.
 |
| http://www.billerantik.de/ |
 |
| Widok z komnat Achilleionu |
Stroniąc od świata i ludzi wiedeńskiego dworu, zwłaszcza po szokującym dla wszystkich samobójstwie syna, Sissi postanowiła wybudować na wyspie Korfu letnią rezydencję. Nazwała ją na cześć helleńskiego herosa Achillesa, który niesamowicie fascynował cesarzową. Obstawiam, że widziała w nim siebie - władza, siła i boska aparycja uwięziona w jednej osobie, a pięta achillesową Sissi było jedynie jej nieszczęsne uzębienie.
 |
| Rzeźba Sissi wielkości jej realnego wzrostu |
Pałac Achilleion jest miejscem, którego NIE MA SIĘ PRAWA przegapić na Korfu, nawet jeżeli nie ze względów historycznych (bo wiele osób ma wylane w historię), to ze względu na walory estetyczne - przepiękna budowla w stylu, określiłbym, klasycystycznym, położona wysoko w górach, otoczona rajskim ogrodem, który schodzi ku morzu. Wszystko utrzymane w klimacie greckiej mitologii, poprzez piękne rzeźby m.in. oczywiście Achillesa. Miejsce magiczne, a widoki z tarasów zapierające dech w piersi, szkoda więc, że Sissi gościła tutaj, przed swoją nagłą śmiercią, jedynie trzy razy.
http://www.odkrywamyinterior.pl/grecja/korfu-wedlug-jamesa-bonda/
http://jamesbondlocations.blogspot.com/2012/03/corfu-casino-achilleion-palace-corfu.html
Spędzając czas na wyspie, sprzedano mi ciekawą tezę, że stolicę Korfu (Kerkyrę), z punktu widzenia jej urbanistyki, architektury czy nawet pewnych zjawisk socjologicznych, można podzielić na trzy części: francuską, brytyjską i oczywiście włoską. Ma się to wiązać z faktem, że dane państwa pełniąc w różnych okresach historii zwierzchnictwo nad wyspą, pozostawiały po sobie ślad, który nie został zatarty po dziś dzień. Nie wiedziałem, na ile to jest prawda, a na ile jedynie chwyt marketingowy mający przywlec turystów, postanowiłem więc to sprawdzić we własnym zakresie. Sporządziłem też dla Was małą fotorelację, żeby zobrazować te odmienności.
CZĘŚĆ FRANCUSKA
Francja dobrała się do wyspy pod koniec XVIII wieku, nie panowała tam długo, jednak zawsze fajnie jest napomknąć o tym romansie, zwłaszcza w celu zwabienia zagranicznych szych do otwierania w mieście luksusowych butików i restauracji. Francuska część jest mniej zwarta od brytyjskiej, chociaż centrum bezapelacyjnie pozostaje lansiarska promenada Liston - wieczorem miejsce defilad miejscowych i zagranicznych "fashionistek", a w dzień miejsce do "tea time" emerytów, niestety zazwyczaj Niemców, Francuzów czy Anglików (nasz system emerytalny co do zasady pozwala seniorom jedynie na korzystanie z dóbr ogródka działkowego). Z punktu widzenia architektury Liston jest włoskie, jednak obrosło, chcąc nie chcąc, we francuskie piórka i blichtr. Niektórzy nawet wymawiiają nazwę promenady : "listąąąąą" :P
Ponadto w mieście można znaleźć sporo markowych sklepów, co dla mnie było zdziwieniem, bo zazwyczaj na wyspie greckiej się natyka na sklepy z kiczowatymi podróbami. Dużo jest biżuterii, diamentów i zegarków. Dowiedziałem się również, że niedawno księżna Monako Charlene Grimaldi wyposażyła swoje wysportowane ciało w biżuterię wartą kilkadziesiąt tysięcy euro. Moim zdaniem "część francuska" jest pojęciem bardzo naciąganym, bo rzeczy znanych domów czy marek nie są dzisiaj wyznacznikiem "francuskości" ale bardziej "światowości" czy "europejskości". Część ta jest zbudowana w dużym stopniu na stereotypach, chociaż można dać się im ponieść pod wpływem greckiego wina, chińskiej gumy do żucia i angielskiej gazetki.
 |
| Korfiańska promenada Liston świecąca pustkami jak sopocki Monciak o poranku |
CZĘŚĆ BRYTYJSKA
W wyniku Traktatu Paryskiego (5 listopada 1815) Wyspy Jońskie (w tym oczywiście Korfu) stają się: ''jednorodnym, wolnym i niezależnym państwem pod wyłączną protekcją Króla Brytyjskiego)''. Pierwszym Lordem Wysokim Komisarzem Wysp został w roku 1816 Lord T. Maitland, który 2 maja 1817 nadał Korfu Konstytucję. Na wyspach stacjonowało 3000 żołnierzy brytyjskich.
Dzisiaj pozostałości po Brytyjczykach widoczne są już w chwili, gdy się rzuci okiem na mapę miasta. W sercu tej części znajduje się główny plac miasta - Esplanade, który jest miejscem spotkań młodych ludzi, jak i spędzania przez nich wolnego czasu np. urządzając piknik na przystrzyżonym trawniku. Mam wrażenie, że jest to pewna miniaturka Hyde Parku w Londynie i na pewno takie właśnie wrażenie musi mieć turysta.
Na Esplanade (Spinada square) znajduje się również specyficzny monument wzniesiony na cześć wspomnianego Lorda Wysokiego Komisarza - tzw. Rotunda Maitlanda. Jednak najbardziej brytyjskiego charakteru nadaje placu niewątpliwie boisko do krykieta. Ciekawostką jest, że Grecja ma własną reprezentację narodową w krykieta, która ćwiczy na wyspie (widziałem, że w marinie jest też "basen" na otwartym powietrzu i w otwartej morskiej przestrzeni). Całość ma wieńczyć mocarna Stara Forteca wzbijająca nad tę część miasta i górująca nad Spinada square (chociaż jest raczej włoska, ale miejscowi lubią jednak zaliczać ją do części brytyjskiej).
 |
To już zdecydowanie nie powinno pozostawić żadnych wątpliwości  |
 |
| Rycina z 1894 r. autorstwa H.E. Tidmarsha - grą w krykieta na stadionie Old Trafford |
CZĘŚĆ WŁOSKA
Włoska, a dokładniej wenecka, bo to właśnie Wenecja do końca XVIII władała Korfu i zostawiła największy ślad. Pewnie można nawet wkręcić znajomych, twierdząc, że się było w Wenecji i pstryknąć kilka fotek we włoskiej dzielnicy miasta Korfu. W tym wypadku mogę stwierdzić z czystym sumieniem, że włoską architekturę tutaj po prostu WIDAĆ i nie trzeba pokazywać palcem. I nie tylko architekturę, a nawet pewne zwyczaje np. wywieszanie mokrej bielizny, czy nawet włoski temperament kelnerów-naganiaczy, czego w okolicach zmanierowanego Liston nie spotkamy.
Jest tutaj Wenecji tak dużo, że jedynym elementem greckiej architektury są flagi. Jeżeli jesteśmy spragnieni niskich greckich zabudowań z niebieskimi okiennicami, musimy jechać wysoko w góry. Tam przetrwała prawdziwa Grecja. W mieście panuje europejskość, co dla jednych stanowi wielki atut, a dla innych niestety dowód kosmopolityzacji nawet tych najbardziej tradycyjnych zakątków Europy.
Podsumowując, we mnie Korfu rodzi skojarzenia z adoptowaną córką wielkich mocarstw, która tkwiąc w rożnych okresach historii pod opieką europejskich rodziców, przejmowała po nich charakterystyczne cechy. Nie zmieniło to jednak faktu, że od początku i do dziś w żyłach niereformowalnego miasta płynie grecka krew, co cieszy, bo pokazuje, że można traktować niemiłosierną kosmopolityzację na swój, lokalny i niepowtarzalny sposób.
T.
